Najsilniejsze kąpiele siarczkowe

Do leczenia stosujemy klasyczne zabiegi balneologiczne. Wiodącymi są wyjątkowe kąpiele siarczkowe w wodzie o najwyższym stężeniu związków siarki, jaki można spotkać w uzdrowiskach polskich i zagranicznych.

Siła oddziaływania zabiegów zależna jest od stężenia związków czynnych w wodzie kąpielowej i wielkości powierzchni wchłaniania, czyli powierzchni ciała. Uznaje się, że wchłonięciu ulega 10% siarki zawartej w wodzie siarczkowo-siarkowodorowej słonej. Im wyższe stężenie roztworu, tym większa jego wchłanialność. Wykorzystanie w leczeniu źródeł wód leczniczych zawierających wysokie stężenia czynnych związków siarki może zapewnić lepsze efekty leczenia uzdrowiskowego. Jak każde leczenie bodźcowe wymaga ono zastosowania serii zabiegów, a efekty lecznicze utrzymują się około roku od zakończenia leczenia. Woda siarczkowa ma działanie wielokierunkowe. Działa miejscowo i ogólnie.

Działanie miejscowe:

Wpływ kąpieli na organizm zaczyna się już od momentu kontaktu skóry z wodą siarczkową poprzez łagodne złuszczanie naskórka, a następnie stymulację procesów odnowy. Działanie to wspomagają bakteriobójcze i grzybobójcze właściwości wody siarczkowej. Efekt miejscowy to również pobudzenie mikrokrążenia, lepsze ukrwienie oraz metabolizm skóry, wyrażające się odczynem naczynioruchowym – zaczerwienieniem, utrzymującym się do około 2 godzin.

Działanie ogólne:

Po przeniknięciu przez warstwy skóry siarkowodór tworzy wielosiarczki, będące fizjologicznym składnikiem tkanki łącznej i substratem do syntezy kwasu chondroityno-siarkowego (składnika chrząstek stawowych) oraz aminokwasów (cystyny i metioniny). Kąpiele siarczkowe wykazują działanie przeciwzapalne uczestnicząc w procesach obrony antyoksydacyjnej organizmu. Efektem tego jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, zmniejszanie się obrzęków i poprawa ruchomości stawów. Kąpiel siarczkowa wpływa korzystnie również w chorobach przemiany materii, obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów, kwasu moczowego oraz glukozy.

Najsilniejsza na świecie woda siarczkowa wykorzystywana jest do leczenia m.in. następujących chorób:

• Zwyrodnień stawów i kręgosłupa;
• Dyskopatii;
• Rwa kulszowa;
• Reumatoidalnych zapaleń stawów;
• Stanów pourazowych i przeciążeniowych narządu ruchu;
• Przewlekłych chorób skóry: łuszczycy, zapaleń łojotokowych, zapaleń atopowych;
• Zaburzeń tętniczego krążenia obwodowego;
• Cukrzycy;
• Dna moczanowa;
• Miażdżycy;
• Chorób pochodzenia neurologicznego: neuralgie, neuropatie, zespoły korzeniowe, niedowłady.

Do zabiegów stosuje się wodę siarczkową o stężeniu ok. 150 mg związków siarki w litrze. Dzięki nowoczesnej, wydajnej wentylacji mechanicznej stężenie siarczków wodoru w pomieszczeniu zabiegowym nie przekracza 4-6 mg H2S w 1 m3 powietrza, jest ono też przez cały czas monitorowane dzięki odpowiednim czujnikom. W tracie zabiegu zachowane jest więc zarówno pełne bezpieczeństwo jak i komfort gości.

Przeciwwskazania do kąpieli siarczkowych:

• znacząca niewydolność krążenia;
• wyraźne zaburzenia rytmu serca;
• stany po zawale mięśnia sercowego;
• niestabilna choroba wieńcowa
• nieustabilizowane nadciśnienie tętnicze;
• stany po przebytej chorobie nowotworowej;
• przewlekłe stany zapalne wątroby i trzustki;
• nawracające zapalenie żył;
• ciąża i okres karmienia.

Jeśli po kąpieli na Państwa ciele wystąpi rumień jest to naturalne świadectwo, że woda charakteryzowała się wysokim stężeniem siarki. Dzieje się tak w wyniku wnikania aktywnych związków przez skórę. Podczas kąpieli dochodzi do rozszerzenia naczyń włosowatych i do otwarcia dotąd nieczynnych, co powoduje powstanie rumienia okolic stykających się z wodą.

W innych miejscowościach uzdrowiskowych osiągnięcie podobnych efektów terapeutycznych powodujących pojawienie się odczynu naczyniowego (rumień) jest niemożliwe ze względu na dużo niższe stężenia aktywnych związków siarki w wodzie.